Het is avond. Het Rothschild Performing Arts Center en het Pitile Theater hullen zich in een geheimzinnige duisternis, terwijl een lichte spanning door de lucht giert. Hier gebeurt iets bijzonders, iets dat de gewone werkelijkheid zal overstijgen.
“Welkom!” Een stem klinkt door de ruimte, haast fluisterend, maar onmiskenbaar doordrongen van opwinding. “Je kunt je niet voorstellen hoe blij we zijn dat je hier bent, precies hier, precies nu. De hele wereld is een podium, zeggen ze. En vanavond… vanavond ben jij deel van dat spel.”
Een huivering trekt door het publiek. “Onder geen enkele omstandigheid,” vervolgt de stem, nu indringender, “mag je je blinddoek afdoen.” Wat er daarna gebeurt, blijft ongewis. Maar de spanning bouwt zich op, als een schaduw die langzaam dichterbij sluipt.
“En nu, laten we het hebben over dat vreemde ritueel, die gezichtsbehandeling waar iedereen zo door geobsedeerd is. Micro-needling, noemen ze het, een onschuldig klinkende naam voor iets veel duisterders.” De stem klinkt bijna samenzweerderig, alsof het op het punt staat een verboden geheim te onthullen. “Een klein rollertje met naalden, die door de huid heen dringen, het collageen verscheuren… En wat smeer je dan in die open wonden? Een geheimzinnig extract, ver weg geplukt van de huid van een jong kind. Het klinkt als een fabel, een gruwelijk verhaal van weleer, maar het is echt. Ze noemen het… de penis gezichtsbehandeling.”
Er valt een ongemakkelijke stilte. Sommigen verstijven, anderen onderdrukken een nerveuze lach. De sfeer is geladen met iets ongrijpbaars, een mysterie dat langzaam zijn klauwen om het publiek sluit.
“Maar het masker, het masker is misschien wel het meest raadselachtige van alles. Waarom dragen we het? Is het een ritueel? Een eerbetoon aan de oude goden? Dionysus, de god van de roes en de waanzin… Misschien. Maar misschien, heel misschien, is het gewoon een ander spel. Een spel waarin jij, vanavond, de hoofdrol speelt.”
De spanning bereikt een hoogtepunt. Ieder woord, iedere ademhaling lijkt vol betekenis, alsof het theater zelf een levend wezen is dat toekijkt, wachtend op wat komen gaat. En zo begint de voorstelling, gehuld in een waas van geheimen, klaar om de grens tussen realiteit en fantasie te vervagen.
