Na de presentatie sprak ik met de spreker en gaf ik hem een compliment omdat hij als enige spreker het aandurfde om post-vaccinatie klachten te benoemen op een post-covid event. Ook al was het maar één zin wat hij hierover zei, vond ik het moedig dat hij het überhaupt ter sprake bracht. Hij vertelde me dat volgens het onderzoek drie procent van de patiënten die zich hadden gemeld voor Post-Covid onderzoek hun klachten ontwikkelden na/door de coronavaccinatie. Dat vond hij een verontrustend hoog percentage. Ik vermoed dat dit aantal in werkelijkheid sowieso veel hoger ligt, omdat het onderzoek gepromoot werd als een Post-Covid onderzoek, niet als een Post-vaccinatie onderzoek. Als vaccinatieschade getroffene denk je al gauw: oh, ik hoor niet bij die doelgroep, want mijn klachten zijn ontstaan door de vaccinatie, niet door de corona-besmetting, dus ik ga niet meedoen.
Tijdens een andere presentatie over geneesmiddelenonderzoek wat alleen maar gericht was op post covid had Nienke Hoekstra, een moedige vrouw uit het publiek, het lef om te vertellen dat ze klachten had gekregen door de Janssen-prik en zich totaal niet gehoord voelde. Na afloop ging ik naar haar toe, we hadden meteen een klik! Ik voelde haar teleurstelling en de dringende behoefte aan erkenning: hallo en wij dan?! Al snel kwamen anderen naar ons toe, waaronder onderzoeker Bram Bakker van het Amsterdam UMC, die bevestigde dat onze situatie sterk onderbelicht is. Zo begon de grote olifant in de kamer toch langzaam af te brokkelen.
Source: https://thelongshot.nl/postcovidsymposium/
.
