Er is veel gaande in de wereld; de ene verwarring volgt nog steeds de andere verwarring op. Verwarring is met een ander woord: complexiteit. Complexiteit is eigenlijk chaos die de gemiddelde mens lastig kan ont-waren en te duiden; de waarden en essenties eruit halen. Dat maakt dat complexiteit gecompliceerd (moeilijk te bevatten) is. Daardoor zullen veel mensen mogelijk vroegtijdig afhaken. Terwijl het kunnen ontwaren van deze complexiteit juist tot de ultieme correctheid en innerlijke zuiverheid – ware je het pure kind bij de geboorte – leidt. De correctheid aangaande jouw woordkeuzes en daarmee de intentie of oogmerk jegens elke andere mens om jou heen.
De overheid is een ster in wazigheid, het omzeilen van essentiële duidingen in wat een noodzakelijkheid zou moeten zijn; de plicht tot het geven van Transparantie aan de vragensteller; hun God-vergeten dienstbaarheid als ambtenarij. Voorts lijkt nog steeds onbekendheid te zijn in de manier hoe de rechten bepaald zijn binnen elke dimensie zoals hierboven genoemd; dat maakt het lastig om ‘standing’ te nemen in de situatie waarin je op dat moment verkeert. Rechten zijn uiteraard onlosmakelijk verbonden aan het mens-zijn en daarmee onoverkoombaar met het leven zelf. Laat ik een voorzet maken door elk van de in de titel vier vermelde woorden uiteen te zetten:
Integriteit
Stam of morpheme (parsé):
‘-teger-’ >> tag/touch >> tasten, aanraken;
Ontkenning of negatie:
‘in-’;
Zelfstandig maken door:
‘-teit’ als een ‘suffix’ (achtervoegsel) erachter te plaatsen; positioneel maken. Uiteraard zijn er meerdere uitgangspunten in de analogie of gelijkenis met de term ‘-teit’, zoals ‘-heid’ et cetera.
Integriteit impliceert dus een heelheid die heel blijft door ‘er van af’ te blijven; “leven en laten leven”, Gods eerste mandaat. In de wiskunde zijn de integere getallen; 1, 2, 3 et cetera. Dit zijn getallen waarbij elke wiskundige bewerking achterwege wordt gelaten, zoals delen en wortel trekken; √ en die wel ‘beschadigingen’ toebrengen aan een integer als een getal. Als voorbeeld: 1 gedeeld door 2 levert ½ , 0,5 een half of een helft op.
Loyaliteit
Stam of morpheme (parsé):
‘loy-’ vanuit het Griekse ‘zon’ als symboliek die met de hoofdletter l als de L, de Lambda of Λ (sunrise / & sunset ) wordt geduid. In hoeverre ‘loy’ naar ‘law’ verwijst als een natuurkundige wetmatigheid, is aan de vrije geesten ter bespreking;
Zelfstandig maken door:
‘-teit’ als een ‘suffix’ (achtervoegsel) erachter te plaatsen; positioneel maken. Uiteraard zijn er meerdere uitgangspunten in de analogie of gelijkenis met de term ‘-teit’, zoals ‘-heid’ et cetera.
Loyaliteit ligt dicht bij Royaliteit; Roi en Rex, ‘koning-klijk’ dus. Loyaliteit gaat over het gevoelsmatig ‘eren en vertrouwen’ van een ander en diens mogelijk gestelde voorwaarden onherroepelijk te accepteren; trouw aan de ‘leider’ en diens systeem of concepten zonder kritisch te (willen/mogen) zijn.
Leiderschap is eigenlijk goddelijkheid vanuit de Schepper. Royale Loyaliteit is Koninklijke Goddelijkheid en Loyale Royaliteit impliceert Goddelijke Koninklijkheid. De meest extreme aardse vorm is een sekte en diens leider; het onbespreekbare geloof in ‘iemand of iets’. Als ik deze beide termen naast elkaar leg, dan wordt misschien duidelijk waar de schoen wringt, dan wel kan wringen. Loyaliteit gaat uit van een duplicatie ten aanzien van andermans intenties en emotionaliteit. Binnen de Persoonlijkheidsmethodieken is de ‘tegenhanger’ de Plichtvervuller, die vanuit instructies de taken ‘plichtmatig’ opvolgt van diens instructeur; de denk-stijl – T – tegenover de voel-stijl – F – bij de Loyalist (bron: MyersBriggs Type Indicator).
Hierin wordt tevens zichtbaar dat loyaliteit en plichtvervulling weinig tot niets met autonomie te maken hebben en zeker niet vanuit de soevereine status die iemand claimt ‘te vervullen’. Iemands innerlijke waardensysteem dat de basis vormt voor emotionele stabiliteit vanuit het ‘kunnen relativeren’ – “Wat is jouw waarde versus die van mij aangaande een gezamenlijk onderwerp of ding?” – wordt buiten beschouwing gelaten op verzoek van de ander die jouw loyaliteit ‘vraagt’. Hierin kennen we natuurlijk de vele voorvallen die filosofe Hannah Arendt beschreven heeft en waarbij dat loyaliteit en plichtvervulling jegens de ander boven elke eigen en innerlijke moraliteit gaat; “de banaliteit van het kwaad” met de referte aan WO II, de Neurenberg tribunalen en Adolph Eichmann. Jouw heelheid aangaande de moraliteit wordt beschadigd’, of juister: die laat jij zelf toe te beschadigen door het gezonde scepticisme uit te schakelen; het Griekse ‘skepsis’ (skepsè) : ‘de gedachte, het denken’; skeptomai (werkwoord): denken.
Bovengenoemde aspecten zijn elk een belangrijk concept als vermeende tegenhangers van elkaar; ik zal niet zeggen dat het een dualiteit is, daar binnen elk aspect te veel verschillen zijn die slechts via een andere ‘tussen’-term te koppelen zijn; het associërende vermogen. Binnenin het soevereiniteit-schap of de status van soevereiniteit gaat het om loyaliteit naar jezelf als mens binnen het mens-zijn. Trouw aan jouzelf impliceert dus een integere houding aangaande het beantwoorden aan het waardensysteem zoals je leeft en dit uitleeft. Hierbij verwijs ik tevens naar het jullie mogelijk bekende systeem’ Human Design System’ dat ook naar iemands persoonlijke autorisatie en strategie verwijst om ‘daar vooral aan vast te houden ten gunste van jezelf’. Jouw handelingen zijn in coherentie met jouw zijnswezen. Hierin ligt dan ook een nadeligheid of nadeel, die binnen de democratie wordt ingevuld door het aansluiten van jouw handelingen conform de besluitvormingsprocessen waarbij het besluit die van de meerderheid is. Daarmee kom ik op het tweede woordenpaar.
Democratie
Stam of morpheme (parsé):
‘demos-’ vanuit het Grieks: ‘volk’. Eigenlijk staat er dat als de ziel een ‘mono’-entiteit is, verbasterd tot het woord: ‘-mos’, dan is ‘de-mos’ de verlaagde versie van de ziel door het voorvoegsel (praefix): ‘de-‘; de mens als een aardeling ten opzichte van het hemelse rijk; mensen in meervoudige aantallen wordt een volk genoemd. Je zou de vraag kunnen stellen waarom de ‘s’ verdwenen is; hierdoor blijft de term fonetisch open door de klinker ‘o’, wellicht ten gunste van het opvolgende deel;
‘-cratie’ vanuit het Grieks: ‘menging’. Er is sprake van een menging of vermenging met het volk aangaande het besturen van het land en de manier hoe dat plaats zou moeten vinden en vorm zou moeten krijgen.
Soevereiniteit
Stam of morpheme (parsé):
‘-reign-’ vanuit het Franse: ‘rijk’ met daarvoor: ‘soe-‘ of het Franse: ‘sous’; ‘onder’. Spiritueel vallen ‘we onder Gods Rijk/Heerschappij’. Anderzijds bezitten wij het hoogste gezag en heerschappij namens God hier op aarde; Zijn tweede Mandaat. Er zijn meerdere soorten uitleg mogelijk, gelet op bijvoorbeeld land en dialect zoals bijvoorbeeld: ’soeperano’;
Zelfstandig maken door:
‘-teit’ als een ‘suffix’ (achtervoegsel) erachter te plaatsen; positioneel maken. Uiteraard zijn er meerdere uitgangspunten in de analogie of gelijkenis met de term ‘-teit’, zoals ‘-heid’ et cetera.
Heel veel meer uitleg is te vinden door ook de Friese taal en daarmee het Noors, Deens et cetera te onderzoeken, dan zie je dat elk volk en diens eigen cultuur haar eigen interpretaties heeft of het klankgebruik dat wij als woorden en zinnen uitgesproken horen. “Cultuur is de collectieve expressie van de emotionaliteit – het waardensysteem – van een volk” (uit: “Eenheid door Verscheidenheid”).
Echter zoals het elke staat betaamt, heeft elke staat haar eigen belangen en behoeftes, die – zoals besproken – niet voor andere staten hoeven te gelden. Die staten onthouden zich dan ook van deelname aan dit proces. Daarmee komt het pragmatisme in het gedrang of althans die mogelijkheid is zeer zeker aanwezig. Het veld van individuele soevereiniteit en dat wat daarbij de algemeenheid dient voor alle soevereinen of soevereine staten. Lettende op bijvoorbeeld de basisbehoeften al dan niet gelieerd aan Abraham Maslow bestaat dat natuurlijk ook bij de staten, in de hoedanigheid dat elke staat door een ademend mens dan wel een levend wezen wordt vertegenwoordigd.
En mensen zijn één op één emotionaliteit. Elke trigger en zelfs elke vraagt ‘dwingt’ de mens in een bepaalde dualiteit te komen, waarna het vervolgens van belang is welke keuze deze mens vervolgens maakt, gelet op diens morele kompas. “Com-Passie: het gezamenlijke pad van jouw innerlijke stem of KomPas – de intuïtie – met jouw hart op weg naar het keelchakra met de samenwerking van jouw ‘hoofd’ als het instrument om er woorden aan toe te kennen of de Wil te tonen door de spraak; het Griekse “Sym-pathy’’. ‘Path’ als het (wel-)bevinden en daarmee het ‘pad’ tonend van een mogelijke vervolghandeling vanuit jouw Wil bezien. Het zijn de zeer diep uitgewerkte concepten van de Franse filosoof: Henri Louis Bergson (1859-1941) en zijn ‘Self Sympathy’. Met enige gedachte-vrijheid is compassie vermengd met emotie te beschouwen als “het ‘mede-lijden’ met die ander”.
In zoverre zou het mogelijk moeten kunnen zijn om middels een ‘bodemlaag van basiswaarden’ vooraf gaand aan het staatsniveau faciliterende zaken onder te brengen die elke staat aangaat; zoals gezegd om alles pragmatisch en tevens leefbaar te maken in de gemeenschappelijkheid van wat staten ook bindt. In die gedachtegang wordt de integriteit van een staat bevraagd om in die hoedanigheid een stuk soevereiniteit ten gunste van een basaal democratisch proces – het besluit van de meerderheid met een plicht tot deelname aan de bespreking en besluitvorming – toe te staan en zich neer te leggen bij een besluitvorming van het bestuur van een federatie als het om dagelijkse, praktische en leefbare zaken gaat. Dat zou kunnen indruisen tegen iemands – een soeverein – persoonlijke waarde binnen diens waardensysteem.
Verloochening druist tegen integriteit in, zou je kunnen zeggen. Echter zonder een onvoorwaardelijke toezegging van een stukje basale democratie met daarbij het vertrouwen uitsprekend naar een aanwezig federatiebestuur – boven staten wordt een federatie ‘gedacht’, met referte aan USA – voorkomt tevens dat besluitvormingen over onbenullige zaken gaan, waarbij elk weldenkend mens kan bedenken dat een keuze hierbinnen beter gedaan kan worden door een federatie-bestuur dan dat er processen op gang moeten worden gebracht om dergelijke – veelal futiliteiten ‘op staatsniveau’ – vooraf bespreekbaar te maken in de aanwezigheid van alle vertegenwoordigers van elke staat. Als soevereine staten – ‘Montevideo 1933’ linkt een staat aan een stuk grondgebied en aan een volk (meerdere mensen) – dan zou een grondslag kunnen zijn om alles wat faciliterend, ondersteunend is en basaal is ten gunste van elke staat, dit via een dimensie van democratische besluitvorming te kunnen laten plaatsvinden ongeacht een persoonlijk belang vanuit een soevereiniteitswens.
Het gaat dus om de besluitvorming vanuit een meerderheid van stemmen binnen de groep van alle soevereinen of ‘soevereine staten’ binnen deze bespreking of blog voor een beperkt aantal zaken. Denk bijvoorbeeld aan het wegennet, voor auto’s, voor treinen et cetera. En denk ook aan het energie-netwerk en het internet. Het kan natuurlijk ook gaan om het organiseren van bijeenkomsten zoals vergaderingen op kleinere en grotere schaal, waarbij alles in haar algemeenheid geregeld dient te worden ten aanzien van alle betrokkenen. Basaal zijn deze eerste drie (3) grondbehoeften zoals jij in de piramide van Abraham Maslow zou kunnen teruglezen een ‘noodzakelijkheid’ van het ‘kunnen overleven’ als mens: 1.) biologische en fysieke behoeften, 2.) bestaanszekerheid/veiligheid en 3.) sociabiliteit die in haar actualisatie ervan – los van een individuele soevereiniteitsstatus – prima door een dienstverlenende ‘onderheid’ gerealiseerd en onderhouden kunnen worden, mits de dienstbaarheid vanuit het vertrouwen als een facilitator integer is en los staat van persoonlijke belangen binnen deze dienstverlening aan elke soeverein en elke soevereine staat.
Als wij als de groep ‘echte Soevereinen’ – De Jure – met de internationaal rechtsgeldige verdrag en verklaring vergezeld met de automatische – De Facto – Soevereiniteitsstatus als het recht van het leven op zichzelf – hiertoe dit bovenstaande dan projecteren op de huidige rapporten van de AIVD en NCTV, dan kan de conclusie niet anders zijn dat de Nederlandse rechtsstaat weer wordt terug-gevormd van hoe zij bedoeld was; de uitgangspunten als mensenrechten primair te vertalen als de individuele soevereiniteit als een collectieve soevereiniteit – al dan niet ‘volk’ genaamd (referentie: Germaniten) – met daarbij de voorwaardelijkheden als het gaat om de loyaliteit aan de democratische besluitvormingen, zoals deze al decennia lang niet meer gehonoreerd worden.
Dit is ons perspectief op de realiteit. Met onze beschouwingen en ervaringen kunnen we zeggen dat we nog steeds correct zijn in ons handelen en dat dat wat je hiervoor las, klopt. Als iemand ons met argumenten kan overtuigen van onze dwaling en het ongelijk, dan horen we dat graag. Tot die tijd gaan we gewoon door met het brengen van correctheid en hopen we dat je geïnspireerd bent geraakt.
Wil je ons ontmoeten en spreken, dan kan dat, maak eventueel een afspraak voor een lezing bij jou in de buurt. Bezoek ook eens de bibliotheek van Wilfred-Leonard. Stuur een e-mail als je meer wilt weten naar: contact@veiligenvrij.nl