We nemen als voorbeeld het oude Friesland, zoals het in de geschiedenisboekjes staat opgeschreven. Waarom zouden we daar aan twijfelen.
In de provincie Fryslân had men in de 18e eeuw het systeem van overleg, waarbij 11 steden en 30 grietenijen (gemeenten) waren betrokken. De besluitvorming duurde lang, maar uiteindelijk kon er met één stem in de Staten Generaal worden gesproken, namens alle Friezen. Met partijpolitiek had dit niets te maken, dat kwam pas later.
Hoe ging dat in zijn werk. De provincies of gewesten in de Republiek waren autonoom en daarbinnen genoten de steden eveneens aanzienlijke vrijheid. De Staten-Generaal dienden voornamelijk om zaken van landsbelang te bespreken, zoals belastingheffing, militaire kwesties en het buitenlands beleid. De bijeenkomsten in de Staten-Generaal, want er moest ‘gepolderd’ worden: lang overleggen, water bij de wijn doen, geven en nemen. Zo kwam men uiteindelijk tot een compromis. De Friezen hadden het echter nog drukker met hun voor-polderen, ze moesten namelijk eerst overleg plegen met de elf steden en dertig grietenijen (plattelandsgemeenten). Deze procedure kon weken duren, waarna de afgevaardigde van de provincie ook nog naar Den Haag moest reizen om de verzoeken en mandaten uit de provincie in vergadering te brengen.
De indeling van de provincie zou er op een gevonden kaart uit 1718 zo hebben uitgezien:
Democratie?
De burgemeesters van de 11 steden en de 30 grietmannen (‘hij die u groet’) werden door volksraden “aangesteld”, maar deze notabelen kwamen altijd uit dezelfde rangen en standen: de geïmporteerde Friese landadel en geïmporteerde multimiljonairs. Deze clans zetten alles naar hun hand en waar hun belangen in het geding dreigden te komen, gingen er andere mechanismen in werking. De Friese democratie was dus een theoretisch sausje over een feodaal systeem, bestaande uit doorgaans notoire prins- en later Oranjegezinden. Het systeem van elf-en-dertig was er puur op ingericht om de heersende kaste aan de macht te houden.
“Het bestuur en beleid van de twee Commissarissen van de Koningin Van Harinxma thoe Slooten in Fryslân, het provinciebestuur en het gedrag van de Friese landadel bepaalden in belangrijke mate dat Fryslân in het verleden en in hun greep bleef steken.” Na de oorlog werd Engelandvaarder Harry Linthorst Homan door een ongekozen en op 13 mei 1940 afgetreden staatshoofd als CdK aangesteld. Hij en broer Hans waren van Drentse landadel en bleef 25 jaar op die positie de belangen van de Friese landadel c.q. Oranjes behartigen. Sommigen beweren dat met zijn vertrek in 1970 er dus pas na 3 CdK’s en een eeuw reactionair bewind, vooruitgang in de provincie zou worden geboekt. Met oer-VVD’ers en antidemocratische corrupte Oranjeklanten als Wiegel, Hermans en Nijpels? Benoemde figuren en categorisch tegen de gekozen burgemeester.
Op zijn elf-en-dertigst
Ik ben er helemaal 100% voor. Alle “vooruitgang” is tot nu toe afbraak van ons recht op zelfbeschikking geweest. De parlementaire democratie is een farce. Alle maatregelen worden van boven opgelegd, terwijl het andersom hoort te zijn. Met de gemeentelijke herindelingen de laatste 170 jaar is alleen maar bereikt dat de centrale regering makkelijker maatregelen op kan leggen. Waar we over stemmen doet niet ter zake. Wat belangrijk is, is van nationaal/Europees/wereldbelang.
Iemand zal tegenwerpen, dat met zo’n versnipperd bestuur een land niet is te regeren. Hebben wij dan gekozen voor de eenheidsstaat? Gekozen of we het eens zijn met de grondwet? Gekozen om aan Den Haag ondergeschikt te zijn? Gekozen voor de EU, de Euro, de NATO, de VN? Gekozen of er wapens en geld naar de Oekraïense pedocratie worden gestuurd? We hebben in feite nooit ergens voor kunnen kiezen, zelfs binnen de gemeentegrenzen niet.
Het systeem van grietenijen kan worden gemoderniseerd, door overal over te stemmen volgens mijn 100% opkomstsysteem. De grietman (burgemeester), schout (sheriff) en schepenen (de raad) zijn in dienst van de bevolking, NIET van regeringen, laat staan ongekozen staatshoofden. Hoe komen ze erop! Wat hebben wij te maken met figuren, verslaafden aan de macht, corrupt en lui, wat hebben we ermee te maken? Autoriteiten zijn het pas, als ze exact doen wat hen wordt verteld. Eén foutje en ze liggen er levenslang uit; of erger als ze de boel bewust hebben belazerd. Ze hebben tegenwoordig de bek vol over “integriteit”. Hét bewijs dat het niet aan de orde is; zonder integere politici werkt het allemaal beter in deze nepdemocratie. Dus iemand die “autoriteit” wil spelen moet worden gekozen en mag geen fouten maken. Punt.
Moet je eens opletten hoe welvarend we worden, met zijn allen!
