Sinds 2018 ligt hier een Engelstalig verhaal over WATER op de plank. U zult wel denken, wat valt daar nu over te schrijven. Meer dan u denkt. De “wetenschap” is naar verluidt de laatste 100 jaar met sprongen geëvolueerd en de ene na de andere ontdekking wordt gedaan. Dus wat moeten we dan met een verhaal over water? Er zijn mensen, die twijfelen aan een onomstotelijk bewezen en dus vaststaand feit, namelijk dat water een chemische verbinding is met de formule die we allemaal kennen: H2O. Twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. Ondanks het feit dat in 1789 door de Franse chemicus Lavoisier al is vastgesteld (lees: bedacht) dat water alleen in vorm kan verschillen. Er is door de wetenschap nooit meer onderzoek gedaan hoe dat zit met water, als ze hebben bedacht dat het een verbinding is. Tijdens de vertaalwerkzaamheden moest er van tijd tot tijd even worden nagedacht of ik er wel mee door moest gaan, ondanks het feit dat de verhandeling al in 2028 is gepubliceerd. Want je rolt eigenlijk van de ene verbazing in de andere. Om te beginnen de kookpunten en vervolgens de nieuwste formule van water: 2H2O…… Hoe verwarrend wil je het hebben? En dat je water wel kunt splitsen, maar het niet kunt maken. Zoals het voorbeeld van het ei wat je kookt, maar nooit meer kunt “ont-koken”.
Hier stoppen we even. Dit moet als het ware eerst doorsijpelen. Ik ben gestruikeld over het feit dat de kookpunten van zuurstof en waterstof vér beneden het vriespunt zouden liggen. En als je ze combineert dan krijg je water en dat heeft een kookpunt ver bóven het vriespunt. Hoe moet je dit verklaren? Betekent dit, dat water toch geen “verbinding” is, maar een element? De hele wereld wordt straks van het gas afgekoppeld en aangesloten op de nieuwe schone energiebron: Waterstof. Maar hoe maken ze dat? Er zijn namelijk nog 84 puntjes van orde die vragen stellen bij wat water nou precies is en wat we er mee kunnen. Als water een element is, dan kan je het volgens mij alleen splitsen in een kernreactor. Theoretisch dan, met de stand van de huidige wetenschapssprookjes. Want ook als water een atoom is, moet je dat eerst bewijzen door dat atoom te “isoleren” voordat je het kapotschiet met andere atomen.
Dus wat splitsen ze ons nu weer in de maag?
Voor die verschillen in kook- en vriespunten hebben ze geen verklaring, het is nu eenmaal zo. Op deze manier wordt “wetenschap” een religie, want het geloof in aanname en uitgangspunt moet rotsvast zijn, wil je met deze fantasten meegaan. Iets beweren zonder bewijzen, controle experimenten en bevestigingsberekeningen kan ik niet anders kwalificeren als een “nieuwe religie” bij gebrek aan beter.
De 100 redenen waarom water heen H2O is, moeten we volgens de auteur zien als een eerste aanzet. Dat wij, mensen worden geacht hier helemaal niet over na te denken wordt duidelijk als je weet dat we 50 jaar geleden uit met dan 90% water (dus H2O) waren samengesteld en tegenwoordig nog maar nauwelijks uit 70%. Hoe komen ze aan die beweringen? Uitgerekend?
Download, lees de opsomming en verwonder u, stuur het ook zoveel mogelijk door, maar verwacht geen complimentjes!
