Gepubliceerd in The Defender 29 mei 2024, door David Bell, Brownstone instituut
Het zou gemakkelijker zijn om de beraadslagingen van de Wereldgezondheidsvergadering (WHA) in Genève deze week te negeren, maar de openingstoespraak van de directeur-generaal, Tedros Ghebreyesus, verdient een reactie.
Zowel de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) als haar directeur verwijderen zich volledig van de realiteit en illustreren hoe gevaarlijk en ongeschikt de WHO is geworden.
Het is duidelijk dat er op geen enkele manier gestemd mag worden over belangrijke zaken die de WHO in de komende week van WHA-besprekingen zou moeten implementeren.
Tedros legde de nadruk op pandemieën en de haperende overeenkomsten die bedoeld zijn om hun risico aan te pakken. Dit zijn de nieuwe pandemieovereenkomst en de amendementen (wijzigingsvoorstellen) op de Internationale Gezondheidsregeling (IHR).
Hoewel deze zijn afgezwakt en de pandemieovereenkomst misschien niet eens in stemming komt, spreekt zijn voortdurende rechtvaardiging voor het centreren van meer coördinatie en macht bij de WHO boekdelen over het probleem waar we voor staan.
Zoals Tedros in zijn toespraak opmerkt, heeft de COVID-19-periode tot 20 miljoen extra doden geleid. Dit is te danken aan het door de WHO gesteunde beleid voor een virus waarvan de sterfte zich vooral voordeed bij chronisch zieke mensen ouder dan 75 jaar.
De WHO merkt op dat iets meer dan 7 miljoen direct toe te schrijven is aan het virus. Veel van die andere 13 miljoen stierven in landen met lage en middeninkomens, in bevolkingsgroepen waar minder dan 1% van de mensen ouder is dan 75 en de helft jonger dan 20, zoals in Afrika ten zuiden van de Sahara.
Dit is een onthutsende, ontstellende, incompetente en volledig voorspelbare prestatie. Het werd echter nog erger.
Het beleid dat de WHO heeft gepromoot, heeft de aanvoerlijnen afgesloten, de werkplekken van tientallen miljoenen dagloners gesloten, de inkomsten uit reizen en toerisme, waarvan miljoenen mensen met een laag inkomen afhankelijk zijn, een halt toegeroepen, markten gesloten en honderden miljoenen wereldbewoners in ernstige armoede gedompeld.
Ze verhoogden de schuldenlast van landen wereldwijd, met directe gevolgen voor de kindersterfte en het vermogen om toekomstige economieën te laten groeien.
Zoals de WHO zelf heeft voorspeld, is het aantal sterfgevallen door malaria en tuberculose gestegen en dit aantal zal hoger blijven als gevolg van de toegenomen armoede.
De financiering voor essentiële sanitaire voorzieningen en voedingsprogramma’s is gedaald terwijl de WHO aandrong op een verschuiving van de financiering naar massale vaccinatie in landen met een jonge bevolking voor een ziekte van ouderen waar ze al immuun voor waren. Dit wordt ondersteund door ronduit idiote slogans die meer te maken hebben met reclame dan met volksgezondheid, zoals “Niemand is veilig totdat iedereen veilig is.”
Door het sluiten van scholen, tot wel twee jaar in sommige landen, heeft de wereld zich vastgezet in armoede en ongelijkheid tussen generaties, waardoor honderden miljoenen kinderen die het grootste risico lopen in de toekomst, enorm worden benadeeld.
Kinderarbeid is toegenomen en tot 10 miljoen extra meisjes die worden gedwongen tot kindhuwelijken met alle armoede en misbruik van dien. Als Tedros in zijn openingstoespraak op de WHA zegt dat “de hele wereld gegijzeld is”, dan zou hij hiernaar moeten verwijzen.
De wereld werd gegijzeld door de afschuwelijke mensen die de volksgezondheid overnamen, de WHO als instrument gebruikten met toestemming van haar leiders en honderden miljarden dollars winst maakten door deze schade op anderen af te wentelen. Inderdaad, zoals Tedros opmerkt, “covid heeft iedereen getroffen”.
Te midden van al deze retoriek negeert de WHO volledig, en geeft bewust een verkeerde voorstelling van zaken, over wat hun eigen gegevens hen vertellen over het risico van natuurlijke pandemieën.
Terwijl ze landen en de media opzettelijk misleiden met beweringen dat het risico op pandemieën snel toeneemt, zijn ze zich er volledig van bewust dat het aantal sterfgevallen als gevolg van infectieziekten en pandemieën de afgelopen eeuwen is afgenomen en ook nu weer afneemt.
De databases en citaten uit rapporten van de WHO, de Wereldbank en het G20 High Level Independent Panel getuigen hiervan.
De oorzaken van sterfgevallen door infectieziekten worden voornamelijk veroorzaakt door slechte voeding, belabberde sanitaire voorzieningen en slechte aanvoerlijnen voor basale medicijnen. Al deze zaken, die vóór 2020 zijn verbeterd, komen nu in gevaar.
Doen alsof nieuwe diagnosetechnologieën die ons in staat stellen kleine virusuitbraken te onderscheiden, een verhoogd risico vormen, is een misvatting op het gebied van volksgezondheid die naar alle waarschijnlijkheid opzettelijk is.
Als Tedros stelt dat de teams die de pandemieteksten hebben opgesteld “te midden van een stortvloed van verkeerde en desinformatie te werk zijn gegaan”, dan heeft hij gelijk, maar die informatie was niet afkomstig van de bron die hij suggereert.
Dus als ons wordt verteld dat “de wereld niet voorbereid was” op COVID-19, moeten we begrijpen dat we niet voorbereid waren op de coup van de WHO en het volksgezondheidsbeleid, voor een virus dat in de meeste landen een dodelijke infectie niveau had die weinig verschilde van griep.
Doen alsof sterfgevallen door ‘lockdowns’ te wijten waren aan COVID-19 draagt bij aan de huidige ontkenning van de realiteit. De lockdown was en moet een term blijven die gevangenschap beschrijft.
Lockdowns zijn gepromoot door diegenen die uiteindelijk hebben geprofiteerd van het COVID-19 debacle; particuliere en zakelijke financiers en hun volgelingen. Er is een reden waarom de volksgezondheid vroeger de nadruk legde op eerlijke berichtgeving en individuele keuze.
Als de wereld daadwerkelijk het risico van een herhaling van COVID-19 wil aanpakken, dan kan ze maar beter de oorzaak aanpakken – die steeds waarschijnlijker een laboratoriumlek van gain-of-function onderzoek lijkt te zijn geweest. Niets in de teksten van de voorgestelde pandemieovereenkomst of IGR-amendementen verwijst hier zelfs maar naar.
Het uitgeven van tientallen miljarden per jaar aan een surveillancenetwerk voor natuurlijke bedreigingen zal miljoenen verarmen en middelen afleiden van ziekten met een veel grotere last, maar niets doen aan het probleem van onderzoekslaboratoria die worden betaald om de virulentie van virussen bij mensen te vergroten.
De voorgestelde PABS-regeling in de pandemieovereenkomst, waarbij de WHO zal toezien op het toegenomen verkeer van ziekteverwekkers tussen laboratoria en farmaceutische bedrijven die samenwerken met de WHO, zal het risico waarschijnlijk eerder vergroten dan verkleinen.
We kunnen allemaal opgelucht zijn dat de voorgestelde pandemieteksten zijn afgezwakt ten opzichte van hun afschuwelijke oorspronkelijke versies en dat de pandemieovereenkomst niet klaar is voor deze WHA-zitting.
Maar elke toegenomen coördinatie van macht in de handen van de WHO, in haar huidige staat, is gevaarlijk. De wereld heeft de afgelopen vier jaar genoeg schade opgelopen door misleiding en opzettelijke verkeerde informatie van een internationaal agentschap dat het altijd beter wist.
Zolang de onderliggende oorzaken hiervan niet worden aangepakt, waaronder de steeds grotere invloed van particulieren en bedrijven op de organisatie en de flagrante belangenconflicten in gerelateerde publiek-private partnerschappen zoals Gavi en CEPI, blijft de wereld inderdaad een toenemend risico lopen op een herhaling van de ramp waaraan ze onlangs werd blootgesteld.
We moeten eerst de redenen aanpakken waarom de internationale volksgezondheid nu draait om winst en centralisatie, in plaats van om de gezondheid van de bevolking. Dit zal niet gebeuren onder de huidige versie van de WHO en staat niet op de agenda van de WHA.
We hebben te maken met een massale ontkenning van de realiteit door de WHO en haar leiderschap. Totdat dit is rechtgezet, is het onwaarschijnlijk dat WHA-stemmingen die de WHO meer bevoegdheden of toezicht geven, in het belang zijn van de wereldbevolking of de landen waarin zij leven.
