Toby Rogers legt uit wat enclosure is. Machtshebbers doen dat met het in bezit nemen van het land en nu ook met het in bezit nemen van ons lichaam voor exploitatie. Van de boerenopstand tot mRNA-vaccins. Het gaat in wezen allemaal over hetzelfde.
“Covid is de inperking van het menselijk lichaam door de heersende klasse met als doel er geld aan te verdienen. De cel is de fabriek en jullie mRNA zijn de machines” – Toby Rodgers
Dit fascinerende artikel werpt licht op het verdienmodel wat WIJ zijn, en de manier waarop de farmaceutische industrie onze lichamen gebruikt voor het in stand houden van hun winst middels “enclosure”.
I. Achtergrond en geschiedenis van enclosure
“Enclosure” is een term die gebruikt werd in Engeland en die verwijst naar het zich toe-eigenen van grond door de staat door het te omheinen en zo de burgers hun recht op toegang te ontnemen. Deze term heeft de tand des tijds doorstaan en het kan ons helpen om onze huidige crisis te begrijpen.
Enclosure werkt in principe als volgt:
Landbouw genereert niet veel rijkdom. Een zelfvoorzienende boer die de kracht van zijn eigen lichaam gebruikt, kan ongeveer $4.000 (in dollars van vandaag) aan economische activiteit per jaar genereren. Als men dieren domesticeert of anderen tot slaaf maakt, neemt de landbouwproductie toe (door de kracht van de gestolen energie). Verslavende middelen – tabak, koffie en suikerriet dat tot rum wordt verwerkt – kunnen een hogere prijs opbrengen. Maar als een land echt rijk wil worden, moet het industrialiseren – dat wil zeggen dingen maken met machines.
Toen Europese landen eenmaal over buskruit beschikten en schepen ontwikkelden die de oceanen konden oversteken (aan het einde van de 15e eeuw), stichtten ze kolonies in Azië, Afrika en Amerika. Dit genereerde enorme rijkdom in eigen land, waardoor extra vrije tijd ontstond die leidde tot technologische vooruitgang zoals de stoommachine. Oorlogen tussen koloniale machten leidden tot verbeterde productietechnieken voor metalen. En verbeterde metalen leidden tot grotere, betere, sterkere en snellere machines.
Om een fabriek te hebben die grote hoeveelheden dingen kan produceren heeft de industrieel nog een essentieel ingrediënt nodig: een reserveleger van arbeidskrachten – massa’s mensen die bereid zijn gevaarlijk werk te doen voor een laag loon omdat ze geen betere opties hebben. Als boeren gelukkig zijn op hun land, is er geen reden om naar de steden te trekken om in fabrieken te werken. Dus elk land dat ooit geïndustrialiseerd is, heeft de gemeenschappelijke gronden afgesloten om boeren te dwingen naar de steden te verhuizen.
In een vroeger tijdperk was het land in gemeenschappelijk bezit (niemand bezat het) of verdeeld via een tribaal of feodaal systeem. Zoals de naam ‘enclosure’ al suggereert, zet de heersende partij een hek (letterlijk of metaforisch, maakt niet uit) rond voormalig gemeenschappelijk land en zegt “dit land behoort nu toe aan de koning (of prins of ander lid van de heersende klasse)”. De heersers hebben over het algemeen een monopolie op wapens en het “legale” gebruik van dodelijk geweld. De boeren kunnen dus niet meer leven van de landbouw of de jacht en worden gedwongen om naar de steden te migreren waar ze in fabrieken moeten werken.
II. Enclosure gebeurt onder elk systeem dat wil industrialiseren
Het bizarre aan enclosure is dat het gebeurt onder zowel kapitalistische als communistische systemen – elke natie die wil industrialiseren heeft dit gedaan. In Engeland nam het parlement duizenden “Enclosure-wetten” aan vanaf de jaren 1600 tot aan het begin van de Eerste Wereldoorlog! Het resultaat was dat Engeland een van de grootste industriële rijken ter wereld werd.
Collectieve landbouw in de Sovjet-Unie, China en Vietnam bereikte hetzelfde doel. In het kader van de collectieve landbouw werden land, vee en landbouwmachines in beslag genomen door de staat in naam van het verhogen van de oogstopbrengsten. In het proces daalden de oogsten (voor een decennium of langer), mensen verhongerden en veel van degenen die overleefden migreerden naar de steden waar ze in fabrieken te werk werden gesteld.
Als u echt versteld wilt staan, lees: “The Soviet Union: A Regime of Capitalist Development.” (De Sovjet-Unie: Een regime van kapitalistische ontwikkeling) Uit dit artikel komt het onderstaande citaat:
“Het Sovjet beleid bekend als “collectivisatie”, gecombineerd met een project van snelle industrialisatie, repliceerde het gewelddadige en ontwrichtende proces van kapitalistische insluiting (enclosure). De controle over de landbouwproductie en de daaropvolgende modernisering werd verzekerd door met geweld opeisen en overdragen van eigendom aan de staat. Verarmde en hongerige boeren werden naar de groeiende stedelijke centra van de USSR gedreven en tewerkgesteld in de groeiende industriële sectoren. Het schijnbaar historisch unieke niveau van geweld dat gepaard ging met de Sovjet industrialisatie kan tot op zekere hoogte worden verklaard door het feit dat het genadeloos in slechts enkele decennia samenvatte wat elders over meerdere generaties was gebeurd.”
Zoals een dierbare collega uit de politieke economie opmerkte:
“De belangrijkste eerste stap van het kapitalisme is niet het verkrijgen van een aantal kapitalisten. Het is het veranderen van de boeren in een proletariaat (arbeidende klasse) door ze van het land te dwingen. Daarna kun je kapitalisten krijgen om ze in dienst te nemen, maar niet eerder. Dus de eerste fase van kapitalisme is altijd proletarisering, of het nu onder de naam socialisme of kapitalistisch liberalisme is.”
En de manier om een proletariaat te creëren is ‘enclosure’, dus het stelen van de gewone productiemiddelen (land en jacht) die de boeren gebruiken om te overleven.
III. Farmacie verovert de staat
Zoals ik al eerder heb geschreven, zijn de VS, Oceanië, Europa en het grootste deel van Azië volledig geïndustrialiseerd. Na 500 jaar kolonialisme zijn er geen nieuwe landen meer om te veroveren. De Tweede Wereldoorlog zorgde voor een pauze toen alle leidende geïndustrialiseerde machten, behalve de Verenigde Staten, tot puin werden gereduceerd waarvan de wederopbouw tientallen jaren duurde. Maar de wereldeconomie stagneerde in het begin van de jaren 1970 en heeft zich sindsdien niet hersteld (zoals Robert Reich opmerkt, hebben we dat feit alleen maar verborgen door meer vrouwen aan het werk te zetten en enorme schulden aan te gaan).
In 1971 schreef Lewis Powell, Jr., een memorandum voor de Amerikaanse Kamer van Koophandel met de titel “Attack On American Free Enterprise System” (Aanval op het Amerikaanse Vrije Ondernemingssysteem), waarin hij Amerikaanse bedrijven aanspoorde om actief samen te werken met het politieke systeem om het te hervormen zodat het vriendelijker zou zijn voor bedrijven. Misschien heeft geen enkele industrie deze nieuwe oproep meer omarmd dan de farmaceutische industrie.
De farmaceutische industrie profiteerde flink van de “varkensgrieppandemie” die in 1976 in Fort Dix begon (lees de fascinerende geschiedenis hier). De farmaceutische industrie profiteerde van de diepe recessie tijdens de regering Carter om in 1980 de Bayh-Dole wet aan te nemen die federale ambtenaren en ontvangers van door de belastingbetaler gefinancierde wetenschappelijke subsidies toestond om hun onderzoek te patenteren. Plotseling veranderde een gezond systeem van wetenschappelijke checks and balances – regelgevers, “bench science” academische onderzoekers en bedrijfsonderzoek – in een goudkoorts omdat iedereen nu in hetzelfde team zat en rijk wilde worden van hun intellectuele eigendom.
De farmaceutische industrie realiseerde zich dat het echte geld zat in het verkopen van medicijnen aan gezonde mensen – in die tijd was de populatie zieke mensen in de VS niet erg groot. Dus medicaliseerden ze verschillende onaangename aspecten van de menselijke conditie (bijv. kinderziektes, verdriet en veroudering) en ontwikkelden ze winstgevende medicijnen om aan zoveel mogelijk mensen te geven – steeds meer vaccins, antidepressiva en statines.
Vaccins waren zo gevaarlijk dat ze niet konden bestaan op de gewone kapitalistische markt. Dus zorgde de farmaceutische industrie ervoor dat het Congres in 1986 de National Childhood Vaccine Injury Act aannam om zichzelf en hun handlangers te beschermen tegen aansprakelijkheid. Met antidepressiva en statines is de bescherming van aansprakelijkheid minder urgent omdat de schade verborgen kan worden met de algemene excuses “hij/zij was depressief” en “hij/zij was gewoon oud”.
Voor de farmaceutische industrie is het bijkomende voordeel van de wijdverspreide verspreiding van deze “medicijnen” dat ze meer schade dan voordeel veroorzaken. Het aantal mensen in de VS met één of meer chronische ziekten steeg van 12% in de jaren 1980 tot meer dan 54% in het midden van de jaren 2000 (zie: The Real Anthony Fauci voor meer details). In plaats van slechts één vaccin of behandeling te verkopen, waren mensen nu levenslang afhankelijk van aanvullende medicijnen. Dus vaccins veroorzaken bijvoorbeeld autisme, ADHD, kinderkanker, diabetes, eczeem en epilepsie. Terwijl de Pharma, pre-Covid, ongeveer $50 miljard per jaar verdiende aan vaccins, verdiende het $500 miljard per jaar aan de behandelingen voor deze vaccinaties (respectievelijk Risperdal, Ritalin, chemo medicijnen, Metformin, Dupixent, Depakote).
In het begin van de jaren 1990 gebruikte de Pharma de AIDS epidemie en het activisme van ACT UP om de ‘Prescription Drug User Fees Act’ erdoor te krijgen. Nu komt ongeveer de helft van het budget van de FDA van de farmaceutische industrie, niet van de belastingbetalers, en nieuwe medicijnaanvragen worden in minder dan een jaar beoordeeld. Ze namen ook wetten aan om zijdelingse stichtingen op te richten bij de FDA, CDC en NIH zodat de farmaceutische industrie rechtstreeks regelgevers kan kopen en hun werknemers in deze overheidsinstellingen kan integreren. Dus tegen het midden van de jaren 1990 wist Pharma dat ze alle medicijnen die ze willen door het FDA regelgevend proces konden krijgen.
Gezondheidsschade – door het vergiftigen van de voorheen gezonde bevolking voor winst – werd het bedrijfsmodel van de farmaceutische industrie. En net zoals de Spaanse veroveraars de paleizen van de Azteken en Inca’s plunderden, werd de zucht van de farmaceutische industrie naar winstgevende gezondheidsschade onverzadigbaar.
IV. Covid (de creatie van SARS-CoV-2 en de belachelijke Covid-reactie) is de ‘enclosure’ van het menselijk lichaam met het oog op winst
Op een bepaald moment waren medicijnen voor gezonde mensen en de medicalisering van de menselijke conditie niet genoeg om de winsten van de farmaceutische industrie te laten stijgen. In het begin van de jaren 2000 waren een aantal blockbuster medicijnen uit patent aan het raken zonder dat er nieuwe medicijnen in de pijplijn zaten (echte R&D is duur en wetenschappelijke doorbraken zijn zeldzaam). Dus had Pharma nieuwe ziektebronnen nodig om een markt te creëren voor nieuwe patenteerbare medicijnen. En toen kwam het ‘gain-of-function’ onderzoek.
De VS heeft een uitgebreid programma voor chemische en biologische wapens dat teruggaat tot de Eerste Wereldoorlog (zie: The Wuhan Cover-Up door Robert Kennedy Jr.). Het programma werd tijdens de Koude Oorlog versneld en uitgebreid. Zoals wetenschapschrijfster Kris Newby uitlegt in haar boek ‘Bitten‘ (gebeten), was de ziekte van Lyme een Amerikaans biowapen dat uit het lab ontsnapte. De uitvinding van CRISPR/Cas9 stelde onderzoekers in staat om stukjes genetisch materiaal te knippen en te plakken, net zoals we zinnen knippen en plakken in Microsoft Word. En vanwege de Bayh-Dole Act uit 1980 hebben de regelgevers die in theorie een halt zouden kunnen toeroepen aan gain-of-function onderzoek nu financiële banden met de farmaceutische bedrijven die zullen profiteren van eventuele pandemieën.
Het was dus slechts een kwestie van tijd voordat de verleiding om een gain-of-function virus te maken en uit te brengen te groot werd voor de corrupte zielen van het farmaceutische industriële complex. In het begin van de jaren 2000 begonnen Ralph Baric van de Universiteit van North Carolina en anderen te experimenteren met het splitsen van stukjes HIV in coronavirussen van vleermuizen. En in 2019 werd SARS-CoV-2 vrijgelaten onder de bevolking, samen met een wereldwijd programma om de toegang tot effectieve behandelingen te blokkeren en iedereen die vragen stelde te censureren.
Wat belangrijk is aan Covid is dat het de meest extreme vorm van opsluiting in de menselijke geschiedenis vertegenwoordigt.
Sociale distantiëring is een vorm van ‘enclosure’- het plaatsen van een magische zes voet omheining (twaalf voet in diameter omdat het in alle richtingen gaat) rond iedereen die meewerkt. Voor het eerst in de geschiedenis achtervolgt deze magische omheining je wanneer je je in een openbare ruimte bevindt.
Lockdowns zijn een vorm van ‘enclosure’ – een denkbeeldig hek om je huis zetten en het veranderen in je eigen persoonlijke getto.
Zoals ik al eerder schreef, komt het hele idee van vaccinatieverplichtingen voort uit het verlangen van de Democraten om de lucht zelf af te sluiten. Volgens deze logica is de lucht van hen en kunnen niet-gevaccineerden de lucht besmetten door alleen maar te ademen. Onnodig te zeggen dat de Democraten niet geloven dat vaccins daadwerkelijk bescherming bieden aan de gevaccineerden (vandaar ook de noodzaak voor ‘enclosure’ van lucht).
Covid-vaccins en Covid-vaccinverplichtingen zijn misschien wel de meest flagrante vorm van ‘enclosure’ van allemaal. mRNA-vaccins veranderen miljoenen van je eigen cellen in fabrieken, de machines in deze fabrieken zijn je eigen RNA en wat ze produceren zijn spikeiwitten. Een van de redenen waarom zoveel gevaccineerde mensen zo ziek worden, is omdat deze spike-eiwitfabrieken geen uitknop hebben – bij sommige mensen blijven ze gewoon spike-eiwitten produceren tot de persoon sterft. Dit gehackte biologische systeem werkt winstgevend voor de farmaceutische industrie. Vaccin mandaten zijn de staat die beslag legt op je lichaam door middel van onteigening en het overdraagt aan de heersende klasse voor hun verdere verrijking.
Er is een reden waarom het World Economic Forum, de Wereldgezondheidsorganisatie, de farmaceutische industrie en de Bill and Melinda Gates Foundation zo dol zijn op mRNA-vaccins, ondanks het feit dat het de dodelijkste vaccins in de geschiedenis zijn en dat ze niet veilig gemaakt kunnen worden. Voor hen is deze nieuwe vorm van ‘enclosure’ potentieel de meest winstgevende onderneming in de menselijke geschiedenis – winstgevender dan de Atlantische slavenhandel, goudmijnen of olie. Dit is vooral aantrekkelijk voor de heersende klasse omdat andere vormen van kapitaalaccumulatie tot stilstand zijn gekomen.
Ik heb eerder het mechanisme uitgelegd waarmee dit gebeurt – vaccins veroorzaken chronische ziekten die ertoe leiden dat gezinnen al hun rijkdom overdragen aan ziekenhuizen, doktoren en apotheken om de behandelingen te betalen totdat de persoon failliet is en dan mag sterven, waarna de cyclus opnieuw begint met de volgende persoon.
Als de heersende klasse onze lichamen kan insluiten en onze cellen in mRNA-fabrieken kan veranderen, zullen ze in staat zijn om de meeste mensen op deze planeet tot slaaf te maken via chronische ziekten. De heersende klasse bezit al ongeveer de helft van alle rijkdom ter wereld; de Covid-behuizing van onze lichamen heeft de potentie om de 246 biljoen dollar die ze nog niet bezitten in hun zakken te laten verdwijnen.
Dit is ‘s werelds grootste roofbouw en de manier waarop de heersende klasse dit doet is door middel van’enclosure’. De enige manier om je hiertegen te verzetten is door alle vaccins en allopathische geneeskunde in het algemeen af te wijzen.
Updates, 7 februari 2024:
1. De kosten van schade door vaccins worden gedragen door vele betalers – individuen en gezinnen die ik hierboven heb genoemd, ziekte- en invaliditeitsverzekeringsprogramma’s van de overheid en particuliere ziekte- en invaliditeitsverzekeringsmaatschappijen. De farmaceutische industrie haalt dus niet alleen alle rijkdom uit gezinnen door vaccinatieschade, ze slokt ook een steeds groter deel van onze belastingcenten op via overheidsuitgaven.
2. Particuliere ziektekostenverzekeringen zijn een “cost plus” bedrijf – premies zijn gebaseerd op de kosten van de dienstverlening + een bepaald percentage opslag daarboven – dus ze verliezen nooit geld. Maar door de wijdverspreide vaccinatieschade zullen de premies in de hele samenleving omhoogschieten en zal de hele particuliere ziektekostenverzekeringsmarkt instorten. Dat gebeurt nu al. De Obamacare verzekeringseis was een poging om mensen in de markt te dwingen die anders zouden afhaken omdat die markt kapot is. Onnodig te zeggen dat dat het probleem niet oplost.
3. De iatrogenocide creëert honderdduizenden banen in industrieën die vaccinatieschade behandelen (verpleeghuispersoneel, thuishulpen, gespecialiseerde artsen, laboranten en ondersteunend personeel op scholen, om maar een paar voorbeelden te noemen). Er is dus een grote achterban om de iatrogenocide gaande te houden, naast de farmaceutische industrie en de heersende klasse.
4. De arbeiders in de behandelingsindustrieën herstellen schade, maar dat trekt hen weg van andere sectoren van de economie – parken bouwen, nieuwe technologieën uitvinden of andere problemen oplossen. Mensen vergiftigen en vervolgens de gewonden behandelen (het bedrijfsmodel van de farmaceutische industrie) draagt bij aan het BBP, maar verlaagt de levensstandaard in het algemeen omdat mensen de hele tijd ziek en ellendig zijn. En als er geen massale vergiftiging was geweest, zouden deze werknemers verschuiven naar sectoren van de economie die productiever gebruik maken van hun tijd, talenten en energie.
Dus onttrekt de farmaceutische industrie, via vaccinatieschade, alle rijkdom aan zowel de publieke als de private sector. En we zouden echt mooie dingen kunnen hebben en lagere belastingen betalen als alle middelen van de maatschappij niet naar de moorddadige farmaceutische industrie zouden gaan.
Zegeningen voor de strijders.
Gebeden voor iedereen die vecht om de iatrogenocide te stoppen.
Hoera voor de mensen die de parallelle economie opbouwen waarvan ons hart weet dat het mogelijk is.