Nieuwsplatform Indepen interviewde advocaat een WHO-deskundige Meike ter Horst over de houding van het kabinet ten opzichte van de omstreden verdragen van de WHO die de Nederlandse overheid gaat ondertekenen. Volgens het demissionair kabinet is er helemaal niks mis met de WHO en de nieuwe WHO-verdragen. Ons land zal ze eind mei met plezier ondertekenen. Advocaat Meike Terhorst maakt zich echter grote zorgen. “De coronacrisis was misschien nog een slap aftreksel van wat ons straks staat te wachten.”
De verzwegen gevolgen van de WHO-verdragen
“De WHO profileert zich als een organisatie die de gezondheid van alle mensen op deze planeet wil verbeteren”, zegt Terhorst. “Medici, rechters en tal van intelligente mensen die meerdere kranten lezen gaan ervan uit dat de WHO een democratische en transparante internationale organisatie is die niets heeft te verbergen. De werkelijkheid is anders.”
Om te beginnen is er niets democratisch aan de WHO, verklaart Terhorst. De bestuurders van de organisatie worden niet direct en ook niet indirect door ons gekozen. Bovendien weten we niet precies wat er in de kantoren van de organisatie gebeurt. Wel wijst alles erop dat regeringen van machtige landen als de Verenigde Staten, grote farmaceutische ondernemingen en een handjevol multimiljardairs binnen de WHO de dienst uit maken.
Terhorst publiceerde op 14 mei 2024 namens Stichting Artsen Collectief en Nederlandse Teleartsen Genootschap een open brief aan de leden van de Tweede Kamer. Daarin legt ze uit wat de gevolgen zullen zijn van het ondertekenen van twee WHO-documenten tijdens de 77ste World Health Assembly. Minister voor Medische Zorg Pia Dijkstra (D66) gaat daarmee trouwens rechtstreeks in tegen de aangenomen motie van Mona Keijzer (BBB) om uitstel te vragen bij de stemming en, als uitstel niet mogelijk is, tegen de verdragen te stemmen.
Instemmen met wat?
Het gaat om twee WHO-verdragen. Het ene is de vernieuwde versie van de International Health Regulations (de vorige versie dateert uit 2005), het andere is de gloednieuwe Pandemic Agreement. Volgens beide verdragen zullen de landen hun beleid op het gebied van ziektebestrijding na ondertekening laten bepalen door de WHO.
De precieze inhoud van die documenten is niet bekend. Die wordt pas tijdens de World Health Assembly achter gesloten deuren vastgesteld. Nederland weet dus niet met welk verdrag het demissionair kabinet over anderhalve week akkoord gaat.
“Volgens Artikel 55, paragraaf 2 van de International Health Regulations moet de WHO de tekst van het definitieve wijzigingen ten minste vier maanden voor de ondertekening opsturen naar aan de lidstaten”, zegt Terhorst. “Dat is dus niet gebeurd. Hierdoor zijn de lidstaten en hun inwoners niet op de hoogte van de definitieve tekst.” Volgens Terhorst is hier geen sprake van slordigheid. “Dit gebeurt opzettelijk”, zegt ze.
Pandemische dictatuur
Niet alleen deze ondoorzichtige gang van zaken is alarmerend, de inhoud van de eerdere en voorlopige versies van de documenten is dat eveneens. Op grond van de gewijzigde International Health Regulations uit 2005 kon de WHO al op elke moment een pandemie uitroepen. In 2022 heeft de WHO dat gedaan bij de uitbraak van het apenpokkenvirus, op een moment dat het aantal doden op de vingers van één hand was te tellen.
“Dat geeft al aan hoe laag de lat ligt”, verzucht Terhorst. “Als de verdragen zijn ondertekend, dan zal de WHO bij een volgende pandemie misschien proberen zo snel mogelijk proberen om gebruik te maken van de nieuwe extra bevoegdheden. Als dat gebeurt, is het goed mogelijk dat lidstaten de instructies van de WHO gaan volgen.”
Op het moment dat de WHO stelt dat digitale vaccinatiepaspoorten verspreiding van een nieuwe pandemie afremmen, kunnen landen die paspoorten gaan invoeren. Op dat moment worden de grondrechten van inwoners van Nederland buiten spel gezet. Wie dan nog wil reizen, zal zich moeten laten vaccineren. De WHO wil ook dat de lidstaten desinformatie of misinformatie onderdrukken. Daarbij gaat het er niet om of die desinformatie of misinformatie onjuist is. Alle informatie die tegen het WHO-beleid ingaat, valt onder de noemer van desinformatie of misinformatie.
De Pandemic Agreement verplicht lidstaten om continu op zoek te zijn naar mogelijke oorzaken van ziektes. Die zoektocht moet verlopen volgens de instructies van de WHO. De WHO baseert zich hierbij op het begrip One Health. Dit begrip gaat ervan uit dat alles (mensen, dieren, planten, het klimaat) met elkaar is verbonden. Op grond van dit nieuwe One Health-concept, zou de WHO de bevoegdheid kunnen krijgen om een klimaatlockdown af te kondigen.
In de Pandemic Agreement worden lidstaten ook nog eens verplicht om mee te werken aan de uitbreiding van biolabs. Die biolabs kunnen gain-of-function-onderzoek gaan verrichten, waarin ze virussen of andere ziekteverwekkers gevaarlijker maken voor mensen. Wetenschappers waarschuwen al jaren voor dit type onderzoek, omdat bij een ‘lab leak’ nieuwe en gevaarlijke ziekten zich kunnen verspreiden en slachtoffers maken.
Machtsgreep
Landen die het verdrag ondertekenen, dragen een deel van hun macht dus af aan de WHO. Om die reden zijn tientallen Amerikaanse senatoren en de Slowaakse premier Robert Fico, die onlangs een aanslag overleefde, er fel tegen gekant. Zij zien de WHO-verdragen als een verkapte machtsgreep.
De Amerikaanse senatoren en de Slowaakse premier hebben een punt. De WHO-verdragen zijn de koevoet waarmee de WHO het beschermende pantser van de rechtsstaat kan wegbreken en macht krijgen over ons, de burgers. Het is nog maar de vraag of bij een volgende pandemie de rechtspraak Nederlanders nog zal willen beschermen die zich niet willen laten vaccineren.
“Nederlandse rechters gaan in beginsel uit van de juistheid van internationale verdragen”, legt Terhorst uit. De advocaat vreest dat Nederlandse rechters in de toekomst de mogelijke instructies van de WHO niet kritisch zullen beoordelen.
Rechters zijn niet van kwade wil, benadrukt Terhorst. “Rechters zijn vaak integere mensen, die zich zorgen maken over het klimaat en op partijen als D66 en GroenLinks stemmen. Ze vertrouwen op de goede intenties van de overheid en internationale organisaties als de WHO. Ze kunnen zich niet voorstellen dat er in de bovenste echelons van de overheid en organisaties als de WHO krachten actief zijn die niet het beste met ons voor hebben.”
Dat geldt niet alleen voor rechters, voegt de advocaat daaraan toe. Het geldt voor de meeste Nederlanders.
Laatste kans
“Ik ben van mening dat minister Dijkstra niet bevoegd is om een handtekening onder de verdragen te zetten, nu de Tweede Kamer minister Dijkstra heeft verzocht heeft om uitstel te vragen of tegen te stemmen”, zegt Terhorst. “Volgens de Grondwet zijn de Eerste en Tweede Kamer de hoogste macht. Ook is nog maar de vraag of minister Dijkstra überhaupt de bevoegdheid heeft om wetgevende bevoegdheden van de Eerste en Tweede Kamer over te dragen aan de WHO.”
De advocaat vindt dat de leden van de Eerste en Tweede Kamer op hun strepen moeten gaan staan. Ze moeten de minister terugfluiten. Doen ze dat niet, dan zit Nederland vast aan een verdrag dat de klok (voor Nederlandse staatsburgers tenminste) eeuwen terugdraait. Fundamentele rechten en vrijheden, zoals lichamelijke integriteit, vrijheid van meningsuiting en het recht op samenkomst kunnen dan van het ene moment op het andere verdwijnen.
“Maar ook het tegenovergestelde kan gebeuren”, zegt Terhorst. “Als de leden van het parlement ‘nee’ zeggen, kunnen ze deze machtsgreep stoppen. Zo simpel is het.”
Bron originele artikel: Indepen
Om hun onafhankelijkheid te waarborgen is Indepen geheel afhankelijk van donaties. Zij hebben uw support dus keihard nodig! Doneren kan hier.
