Terwijl alle aandacht uitging naar de moordaanslag op Donald Trump, publiceerden onderhandelaars een tweede versie van het Pact for the Future. Dit is een akkoord dat op 20-23 september moet worden ondertekend door de wereldleiders die dan onder de auspiciën van de VN bij elkaar komen voor de Summit of the Future.
Bijna niemand merkt iets van de onderhandelingen die achter de schermen plaatsvinden over het Pact. Het kan echter grote gevolgen gaan hebben. In de inleiding van de meest recente versie wordt gewaarschuwd dat we op het punt staan een gevaarlijk omslagpunt te overschrijden: “We worden geconfronteerd met een groeiend aantal rampzalige en existentiële risico’s. Als we niet van koers veranderen, lopen we het risico dat we onherroepelijk afglijden naar een toekomst van aanhoudende crisis en instorting.” De crises die aan de horizon opdoemen, kunnen niet door individuele staten alleen worden opgelost, zo wordt benadrukt. In plaats daarvan moet er een nieuw multilateraal systeem komen dat “gebruik maakt van de vooruitgang in wetenschap, technologie en innovatie” om “collectieve maatregelen” te nemen. Deze gaan in de richting van een wereldregering, zoals eerder gemeld in De Andere Krant.
Velen hopen dat de verkiezing van Donald Trump tot president van de VS deze ontwikkeling zal stuiten. Dat is maar de vraag. Historicus en adviseur van het World Economic Forum (WEF) Yuval Harari merkte eerder op dat de verkiezing van Trump de ontmanteling van het oude systeem zal versnellen. Het heeft er alle schijn van dat dit precies de bedoeling is. Trump is de sloper die van de elite de taak heeft gekregen om de wereldorde van het Amerikaanse imperium te beëindigen en in chaos te storten, en zo de weg vrij te maken voor een nieuwe internationale orde.
Trump wordt gesteund door machtige financiers die deel uitmaken van het globalistische machtsapparaat. Twee dagen voor de moordaanslag introduceerde hij zijn vicepresidentskandidaat, J.D. Vance. Die heeft gewerkt bij het investeringsbedrijf Mithril Capital van multimiljardair Peter Thiel, en is ook door Thiel financieel gesteund bij zijn politieke carrière. Trump zelf krijgt ook al jaren steun van Thiel. Acht van de vertrouwelingen van de miljardair maakten deel uit van de regering van Trump toen hij president was.
Thiel presenteert zichzelf graag als ‘libertariër’, maar hij is een alumnus van het Young Global Leaders programma van het WEF én is lid van de stuurgroep van de Bilderberg Groep, het globalistische netwerk dat in de jaren vijftig door prins Bernhard is opgericht. Andere leden van de stuurgroep zijn Börge Brende, de rechterhand van Klaus Schwab, en André Hoffman, topman bij farmaceut Roche en een trustee van het WEF.
De dag dat JD Vance werd gepresenteerd, kondigde ook Elon Musk aan dat hij de campagne van Trump steunt met donaties van 45 miljoen dollar per maand tot aan de verkiezingen. Musk prolifeert zich als een voorstander van vrijheid van meningsuiting, via zijn platform X, en heeft kritiek geleverd op het WEF, maar houdt zich tegelijkertijd bezig met transhumanistische projecten als Neuralink. Hij gelooft dat mensen moeten samensmelten met AI om te voorkomen dat ze door AI worden uitgeroeid. Zijn grootvader was hoofd van de Canadese branche van Technocracy, Inc., en hij was zelf ook Young Global Leader van het WEF in 2008. Dat hij een tegenstander zou zijn van Klaus Schwab is dan ook niet geloofwaardig. Met zijn megalomane projecten personifieert hij eerder de ‘vierde industriële revolutie’ van Schwab.
Peter Thiel houdt er hetzelfde transhumanistische wereldbeeld op na. Hij verdiende zijn fortuin met de levering van surveillance-technologieën aan de CIA, het Pentagon en de Israëlische strijdkrachten. Zijn bedrijf Palantir, dat financieel werd gesteund door In-Q-Tel, het investeringsfonds van de CIA, is een partner van het ‘Center for the Fourth Industrial Revolution’ van het WEF. Musk en Thiel maken beiden deel uit van de ‘PayPal-maffia’, een groepje dat betrokken was bij de oprichter van betalingsdienst PayPal, en dat later andere invloedrijke techbedrijven opzette, waaronder Tesla, Palantir, Youtube en Linkedin.
De acties van de twee miljardairs en hun steun voor Trump moeten worden gezien als onderdeel van een groter plan om de wereld te hervormen. Zij zijn tech-optimisten in de traditie van futurist Herman Kahn en vormen een tegenwicht tegen de neo-Malthusiaanse, pessimistische futuristen van de Club van Rome. Maar uiteindelijk hebben ze allemaal hetzelfde doel: een technocratische wereldorde.
De nieuwe internationale orde, zoals onder meer beschreven door trilaterist (lid van de in 1973 door David Rockefeller opgerichte Trilateral Commission, red.) Zbigniew Brzezinski in zijn boek ‘The Grand Chessboard’, is verweven in het Pact for the Future. Om die nieuwe wereldorde te kunnen verwezenlijken zijn eerst nog enkele grote internationale crises nodig. De oude orde moet eerst verdwijnen. Dat is waar Trump mee zal worden geconfronteerd als hij wordt gekozen.
Dit is al aangekondigd door Trumps vriend Henry Kissinger (1923-2023) in zijn opinieartikel ‘The Chance for a New World Order’ in de New York Times in 2009. “De ultieme uitdaging”, schreef Kissinger, “is om de gedeelde zorgen die de meeste landen hebben over de economische crisis, samen met hun gedeelde angst voor jihadistisch terrorisme, om te zetten in een gemeenschappelijke strategie, versterkt door het besef dat nieuwe vraagstukken als de verspreiding van kernwapens, de energievoorziening en klimaatverandering niet nationaal of regionaal kunnen worden opgelost”.
In het Pact for the Future worden dit ‘complex global shocks’ genoemd, die eraan gaan komen. Het Pact voorziet in de oprichting van een ‘emergency platform’ (een noodorganisatie) dat hiervoor verantwoordelijk wordt. Het behoeft geen betoog dat de publiek-private werkgroepen die bezig zijn om het ‘emergency platform’ in te richten, nauw contact hebben met de diverse werkgroepen van het WEF, zoals dat ook het geval was bij de covid-crisis. De regeringen van de meeste landen zijn al lang geïnfiltreerd door het WEF en zullen geen verzet bieden.
De vraag is welke crises er aankomen en welke acties worden ondernomen. Bij covid volgde de regering Trump de voorgeschreven protocollen keurig op, via het publiek-private samenwerkingsverband Operation Warp Speed, dat de vaccins in recordtijd leverde met assisentie van het ministerie van Defensie. De bestrijding van de crises zal hoe dan ook financieel lucratief zijn voor de bedrijven die betrokken zijn bij het Pact. Zowel Musk als Thiel zullen profiteren van een wereldsysteem waarin technologie en data centraal staan. Het zijn hun technologieën die de basis zullen vormen van de internationale crisisbestrijding. Dat is niets nieuws. Het succes van Tesla is te danken aan het klimaatbeleid van de VN, terwijl Palantir van Thiel bedrijven helpt bij het meten van hun CO2-voetafdruk.
Op de achtergrond wordt al gewerkt aan het opzetten van de nieuwe instituties die een “planetaire noodtoestand” aan moeten kunnen. Het Pact voorziet onder meer in de oprichting van een wereldwijd milieuagentschap en een internationale milieurechtbank. Eind mei publiceerden de Global Challenges Foundation uit Zweden, de UN University Centre for Policy Research en het Potsdam Institute for Climate Impact Research uit Duitsland het beleidsdocument, ‘Towards a Planetary Commons Approach for Environmental Governance’. Daarin doen zij een voorstel voor een wereldwijd bestuurlijk orgaan dat het beheer krijgt over alle ‘levensondersteunende systemen’, de hydrosfeer (water), de atmosfeer (lucht), de biosfeer (het leven), de litosfeer (land) en de cryosfeer (ijs). Het klinkt als iets uit een James Bond film, maar het is een serieus voorstel dat zal worden gedaan op de ‘Summit of the Future’.
Een van de centrale figuren in dit project is co-directeur van het Potsdam Instituut, Johan Rockström. Die heeft eerder, als co-voorzitter van een andere internationale club, de Climate Governance Commission, die weer werd gefinancierd door de Rockefeller Foundation, voorgesteld om tijdens de Summit of the Future een internationale noodtoestand uit te roepen. Vanuit het ‘emergency platform’ met behulp van “heldhaftig top-down leiderschap” zouden dan maatregelen kunnen worden genomen om te voorkomen dat “gevaarlijke omslagpunten” worden bereikt. Het klinkt als een internationale staatsgreep.
De ideeën van Rockström, die vorig jaar samen met onder andere Elon Musk in de Time Magazine top-100 stond van invloedrijkste mensen ter wereld, zijn terug te voeren op die van Paul Raskin, een lid van de Club van Rome. Rockström werkte voor Raskins ‘Great Transition Initiative’, een project van de Rockefeller Foundation en het VN-Milieubureau UNEP, samen met het Tellus Institute en het Stockholm Environment Institute (SEI). In zijn boek, ‘Journey to Earthland: The Great Transition to Planetary Civilization’, beschrijft Raskin hoe een kleine elite, bestaande uit ‘masters of the universe’ – zakelijke leiders, machtige politici, vooraanstaande denkers – de macht overnemen “door een planetaire noodtoestand uit te roepen en een wereldautoriteit in het leven te roepen”, de “New Earth Order”.
Het is belangrijk om te beseffen hoe het scenario van Raskin er vervolgens uitziet. Hij stelt dat er eerst een periode komt van autoritair bestuur waarin verzet vanuit de bevolking wordt bezworen met behulp van ‘big data’ en geavanceerde surveillancetechnologieën. Toch zal het volk de kwaadaardige autoritaire wereldregering omver weten te werpen. Die wordt dan vervangen door een ‘goede’ democratische wereldregering. Maar dezelfde mensen blijven aan de macht! Degenen die het volk bevrijden zijn dezelfden als degenen die het terreurregime in gang zetten.
Het hele proces lijkt op wat de Zweedse filosoof en ‘voormalige’ communist Torbjörn Tännsjö beschreef in de Zweedse krant Dagens Nyheter in 2018: “Er moet snel iets gebeuren. Er moet een globaal bestuur komen via een coup, een soort existentiële sprong, waarbij soevereine natiestaten ophouden te betaan. Een globale regering neemt het heft in handen en regeert despotisch. Democratie komt later, in de vorm van een langetermijn hervormingsproject.”
Terwijl Tännsjö veel kritiek heeft gehad vanwege zijn pleidooi voor een wereldwijde klimaatdictatuur, wordt Rockström gezien als een superheld die de wereld zal redden van de ondergang. Net als de sloper Donald Trump krijgt fixer Rockström steun vanuit de hoogste kringen. Zij vertegenwoordigen twee kanten van het dialectische spel. De ene breekt af, de andere ‘builds back better’. Het resultaat wordt dan gebruikt om de globale transformatie naar een hi-tech planetaire bechaving (‘globale technocratie’) te verwezenlijken. Uiteindelijk komt alle macht in handen van de ‘masters of the universe’. Wie dat zijn, beschrijf ik in mijn volgende boek, Temple of Solomon.
