🕒 Leestijd: 2 minuten
Het is een bekend feit dat om de temperatuur te verlagen, je alleen maar de thermometer kapot hoeft te maken. Om mensen niet meer te laten praten over de bijwerkingen van een bepaalde behandeling, hoef je ze alleen maar niet meer te registreren, of zelfs de bijwerkingen die al zijn geregistreerd, te verwijderen. Op die manier zijn er geen bijwerkingen en problemen meer en wordt de behandeling veilig en effectief.
Catherine Theilhet is een gepensioneerde programmeur bij het stadhuis van Parijs. Ze is een grote fan van cijfers en heeft al een aantal artikelen geschreven waarin ze de statistische publicaties van VAERS, EMA en ANSM bestudeert en deze instellingen regelmatig om meer details vraagt. Ze bewaart deze gegevens voor een betere controle en vergelijking en heeft onlangs enkele ontdekkingen gedaan met betrekking tot de database van het EMA, het Europees Geneesmiddelenbureau. Door de cijfers van het EMA van 2021 tot 2023 te vergelijken met de cijfers die op 1 januari 2024 zijn gepubliceerd, heeft ze ontdekt dat tienduizenden gevallen die eerder op de lijst stonden, uit de laatste publicaties zijn verdwenen.
Hier zijn de resultaten van haar bevindingen, waarbij ze de cijfers van 2021 tot 2023 heeft vergeleken met de cijfers die op 1 januari 2024:
Voor de EMA bron: 1.
De volgende gevallen zijn verdwenen: 2.827 gevallen van doofheid, 2.282 gevallen van blindheid, 14.969 gevallen van myocarditis, 11.424 gevallen van pericarditis, 7.079 gevallen van trombose, 7.295 gevallen van embolie, 10.566 gevallen van amenorroe, 11.541 gevallen van dysmenorroe, 4.241 gevallen van overlijden, enz. En als Catherine Theilhet het EMA vraagt naar gevallen die verdwijnen (en soms weer opduiken), krijgt ze te horen dat een database “leeft” en dat het dus normaal is dat deze verandert…
Sommige landen verstrekken deze statistieken niet meer. Andere, zoals Nieuw-Zeeland, zetten degenen die dat wel doen in de gevangenis, niet omdat ze valse informatie geven, maar omdat ze de juiste officiële cijfers geven. Autopsies worden ontmoedigd om de echte oorzaken niet te hoeven achterhalen, waardoor de twijfel wordt aangewakkerd. Degenen die de informatie willen doorgeven worden ontmoedigd en krijgen een schuldgevoel omdat ze hun werk goed doen. Ik ken mensen die voor de zekerheid niets meer doorgeven. Het is abnormaal om al deze verklaringen van families of patiënten te zien, terwijl ze allemaal door artsen zouden moeten worden afgelegd – het is hun rol, erger nog, het is hun plicht.
De getuigenis van de vrouw van Jean-Pierre Pernaud is verhelderend en vat de situatie goed samen: voordat hij zijn medeleven betuigde, zei zijn arts onmiddellijk tegen haar “je moet vooral zeggen dat hij aan zijn kanker is overleden”, terwijl de laatste controles een volledige remissie lieten zien en hij sinds zijn laatste dosis beroerte na beroerte had gehad tot het fatale ongeluk.
Onder deze omstandigheden, met het weinige dat is gerapporteerd en waarvan een deel is gewist, is wat wordt gerapporteerd en wat we zien slechts het topje van een ijsberg.
Source: artsenvoorvrijheid.be
