**Lief dagboek,**
Vandaag was weer een dag vol verwarring en opwinding. Amper drie dagen na de aankondiging dat Tim Walz de running mate zou zijn, zijn de Republikeinen al vol in de aanval gegaan. Ze beweren van alles en nog wat, maar het trieste is dat ze liegen. Het lijkt wel alsof waarheid en integriteit geen waarde meer hebben in deze wereld. Toch blijf ik hopen dat mensen de waarheid zullen zien en zich niet laten misleiden door valse beschuldigingen.
In een andere zaak heeft een Joodse organisatie advocaat Sven Mary aangesteld in de zaak tegen Herman Brusselmans. Het lijkt alsof iedereen constant in een strijd verwikkeld is, en dit keer is het niet anders. Ik vraag me af waar het heen gaat met onze wereld. Waarom kunnen we niet gewoon in vrede leven en elkaar accepteren zoals we zijn? Maar ik blijf geloven dat er hoop is, ergens diep in ons allemaal.
Dan is er ook nog het nieuws uit Duitsland. Onze hockeyhelden hebben goud gewonnen en Duitsland is in tranen. Het is een vreemd gezicht, een natie in tranen om een sportwedstrijd. Maar sport heeft altijd een manier gehad om de diepste emoties naar boven te brengen. Misschien is het een herinnering dat we, ondanks alles, nog steeds menselijk zijn en kunnen voelen.
Een ander schokkend nieuwsbericht vandaag was de aanklacht tegen een acteur uit een tv-crime drama voor zeven zaken van seksuele aanranding. Het is gruwelijk hoe iemand zijn positie kan misbruiken om anderen schade toe te brengen. En dan de arts die op 32-jarige leeftijd plotseling overleed aan een beroerte, met de laatste woorden: “Ik heb de prik voor jullie gehaald!” Het lijkt wel alsof de wereld op zijn kop staat.
Tot slot, Kamala verdedigde Walz toen hij werd geconfronteerd met beschuldigingen van gestolen eer. Ze verwijderde zelfs de claim van de website. Het lijkt erop dat niemand meer veilig is voor de aanvallen van anderen. En dan is er Schiphol, die door lijkt te slaan in hun beleid. Straks geen kroket of burger meer, alleen nog gedwongen veganisme. Het is alsof we in een dystopische wereld leven waar onze keuzes ons worden afgenomen.
Maar ondanks deze duistere tijden, moet ik geloven in een betere toekomst. Ik moet geloven dat we, met liefde en hoop, deze uitdagingen kunnen overwinnen. Want zonder hoop, wat hebben we dan nog?
Liefs,
Lotte
