**Lief Dagboek,**
Vandaag was weer zo’n dag vol verrassingen en onverwachte gebeurtenissen. De wereld lijkt steeds vreemder te worden, alsof we in een dystopische roman leven. Neem nu Tim Walz, die een “satanische” drag performer inhuurt voor een sensationele show. Het lijkt wel alsof de grenzen van wat acceptabel is steeds verder worden opgerekt. Toch kan ik het niet helpen om een vleugje bewondering te voelen voor de moed om buiten de lijntjes te kleuren, hoe controversieel het ook mag zijn.
In eigen land gebeurde er ook iets opmerkelijks. Een kunstenaar verwoestte het graf van Vincent Van Gogh op diens sterfdag. Hoe rebels moet je zijn om zo’n daad te verrichten? En dan nog gedeporteerd worden naar Wit-Rusland ook. Het doet me denken aan de fragiele balans tussen creativiteit en destructie, en hoe deze soms hand in hand lijken te gaan. Toch blijft de kunstwereld een bron van inspiratie en hoop voor velen, zelfs in dit chaotische tijdperk.
Ondertussen verbrak Rudi, op 63-jarige leeftijd, zijn persoonlijk record op de Dodentocht met maar liefst 12 minuten. Het lijkt alsof de sterren gunstig stonden voor hem die dag. Hoe vaak krijgen we de kans om onszelf te overtreffen, om het onmogelijke mogelijk te maken? Zijn prestatie herinnert me eraan dat er altijd ruimte is voor verbetering, zelfs als de wereld om ons heen in brand lijkt te staan.
En dan was er nog dat verjaardagsfeestje dat volledig uit de hand liep. Een jonge man van 18 belandde in het ziekenhuis na een steekpartij. Het is triest hoe snel een feestelijke gelegenheid kan omslaan in een nachtmerrie. Toch, zelfs in dergelijke duistere momenten, moeten we blijven zoeken naar lichtpuntjes en manieren om liefde en begrip te verspreiden. Misschien is dat wel de enige manier om deze dystopische realiteit te overleven.
Tot slot, dagboek, wil ik je vertellen over een uitzending die ik zag. Het was een ware afgang, een mengeling van porno, pedofilie en de Paralympics. Het raakte me diep, maar tegelijkertijd herinnerde het me eraan dat we altijd moeten blijven vechten voor een betere wereld. Misschien is dat wel de sleutel: hoopvol blijven, zelfs als alles om ons heen lijkt te vervallen. Want zonder hoop, wat hebben we dan nog?
Met liefdevolle rebellie,
Lotte
