“De overdracht vond in de afgelopen weken plaats,” aldus Elmar Kramer van het Bondsarchief. Het kaartje is bijgezet in een archief van dertien miljoen andere Duitse nazi’s. Nu prijkt het lidmaatschapsbewijs van Bernhard daar dus trots tussen.
Blijkbaar is het zo dat de Amerikaanse bevelhebber in West-Duitsland prins Bernhard na de Tweede Wereldoorlog een ‘persoonlijk cadeau’ gaf. Welk cadeau? Een verzameling van de “belastende informatie” over Bernhard en diens banden met de nazi’s. Daarbij schreef hij zelfs een leuk, lief, briefje.
“Beste prins Bernhard,” aldus generaal Lucius Clay, “ik heb deze informatie enkele jarenlang in mijn kluis bewaard. Toen ik van plan was om het te vernietigen bedacht ik me dat je het had verdiend om het materiaal zélf te vernietigen.” En dus deed hij het toekomen aan de prins. Zodat die zijn troep zelf kon opruimen.
Opvallend genoeg deed die dat dus niet. Vreemd. Want je zou denken dat zo’n man zich hier toch enigszins voor schaamde. Blijkbaar was dat dus helemaal niet zo. Meneer vond het wel prima. Zou hij er met trots op terug hebben gekeken? Of was hij gewoon te lui om het te vernietigen onder het motto: ‘Ze gaan me toch niets doen?’
