Hysterisch tegen de klok op tikkend had ik bijna mijn stukje voor deze week af – het ging over niks minder dan de ziel en niemand minder dan de duivel – toen ik hoorde over Hans Teeuwen. Omdat ik me niet beter voor wil doen dan de rest van het columnaille, geef ik het toe: de gedachte kwam bij me op, ‘Hoe kan ik deze luchtbuks over mij en mijn visie laten gaan?’ Waarmee ik bedoel, hoe kan ik dusdanig inzoomen op dit zoveelste staaltje Hollands totalitarisme dat mijn scherpzinnige geest optimaal tot zijn recht komt?’
Tegen wie nu denkt: ‘Nou, nou, kan het een tandje minder? Eén Connie Palmen is wel genoeg hoor!’, zeg ik: Ik distantieer mij van onzekere schrijvers, want al na één woord wist ik, deze column wordt een meesterwerk.
Tot zover mijn terechte sneer.
Over Hans Teeuwen dus. Los van waarnaar hij met zijn Halsema-parodie precies verwees, sta ik helemaal achter hem. Gewapend, zeg ik daarbij. Zelfs al hád Teeuwen in plaats van die afgetrapte luchtbuks een doorgeladen Kalashnikov gebruikt en die ook nog vol op de camera gericht, dan nóg had ik dat een relatief beschaafd decorstukje gevonden. Relatief beschaafd ten opzichte van wat, van wie? Voor die vraag las ik weer eens een oma-vertelt-je:
Ergens in 2020 had ik tijdens een redactievergadering bij café Weltschmerz een microkorte discussie over de wapenwet. Iemand daar was ertegen dat de Amerikanen een wapen in huis mogen hebben. Ik vroeg hem hoe een burger zich dán moet verdedigen tegen een zich eventueel misdragende overheid. Dat was het einde van de discussie.
Ik weet niet hoe strafbaar het in de EU al is om je openlijk vóór artikel 2 van de Amerikaanse grondwet uit te spreken, maar bij deze doe ik dat. Vooral doordat ik in 2020 en 2021 op het Malieveld en het Museumplein met eigen ogen gezien heb hoe een paar doorgeslagen ME’ers, aangestuurd door een doorgeslagen kabinet en geholpen door wat doorgesnoven romeo’s, tekeer kunnen, mogen, zelfs moeten gaan. Een van de dieptepunten was de man op het Malieveld die volkomen weerloos op de grond lag en desondanks door twee idioten met wapenstokken bewerkt werd. Alsof dat nog niet wreed genoeg was, meende een derde Befehl-ist-Befehl-idioot ook even een politiehond te moeten inzetten. Goddank dat dit dier nog wat fatsoen in huis had en dienst weigerde.
Een excuus van de overheid? Yeah, right! Dit terwijl inmiddels toch welgevoeglijk is aangetoond dat het ‘beleid’ waartegen het slachtoffer protesteerde, op alle gebieden een clowneske doch trieste vertoning was. Ten opzichte van het justitiële (wapen)beleid zijn de zes luchtbuks-agenten bij Teeuwen dus zwaar disproportioneel en zeldzaam onbeschaafd ingezet.
Toch is het meest onbeschaafde natuurlijk de tijd waarin dat gebeurt. Allereerst is genocide weer helemaal terug van weggeweest en was nog nooit zo populair. Elke seconde dat we daarvan wegkijken, verraadt onze ‘beschaving’ haar ware aard. Westerse ‘pennetrreeted kebbinets’ stemmen massaal voor nóg meer bommen, granaten en raketten. Kaag de Verschrikkelijke presteert het zelfs om thuis vóór te stemmen en dan in Gaza, op de mede door haar veroorzaakte puinhoop weer te gaan bouwen.
De christenen hebben zoals gewoonlijk belangrijkere dingen aan hun hoofd dan massaal op te staan tegen oorlog. Zelfs de paus, toch bepaald niet het prototype van een christen, riep pas op tot onderhandeling met de Russen. Navo-lul Stoltenberg legde dat naast zich neer. Zaken voor het meisje en oorlog voor het pausje. Daarmee is de kous af en… de eerste scene uit “The Life of Brian deel 2” geschreven.
Als klap op de Kalashnikov is er nog één partij die de luchtbuks van Teeuwen zo mogelijk nóg onschuldiger en daarmee beschaafder maakt: de huilende media met hun geopolitieke gezever over Poetin en zijn tactische kernwapens. Volgens die westerse propaganda is dat, zoals onder andere de NRC het noemt, ‘nucleaire chantage van het Kremlin’.
Als die stelling niet zo intens hypocriet en gevaarlijk was, zou ik weer eens roepen: hahaha X 1000.
Alles bij elkaar denk ik dat Teeuwen zijn allerbeste grap ooit heeft gelanceerd.
De illegale luchtbuks versus de legale atoombom.
Voor wie denkt, meent ze dat nou van dat artikel 2? Ja. Ik was pacifist in hart en bloedvaten, maar laat me natuurlijk niet afranselen door wapenstokken of uitroeien door kernbommen. Eerst die Anton Pieck-wereld en dan zien we wel weer verder!
